Αυτές τις ημέρες, είμαι στο Ιρακινό Κουρδιστάν. Παρά το γεγονός ότι λίγα χιλιόμετρα από εδώ- περίπου 150, διεξάγεται ανοιχτός πόλεμος, στο Ερμπίλ ( πρωτεύουσα της ημιαυτόνομης περιοχής του Ιράκ) η ζωή κυλάει κανονικά.
Ο Ανάπτυξης «δεν διάβασε» το μνημόνιο, η πρώην όμως «δεν πρόλαβε», ο Υγείας απειλεί με «μακελειό», ο Δικαιοσύνης θέλει αντικατάσταση των εισαγγελέων που δείχνουν Παπανδρέου, ο Εκπρόσωπος τους καταψηφίζει στη Βουλή, όπου όμως όλοι ψήφισαν συντεχνιακά…
Οι εξελίξεις στην υπόθεση του Βατοπεδίου, η εκκρεμότητα της διερεύνησης της υπόθεσης των ομολόγων, το πόρισμα της εξεταστικής επιτροπής για το σκάνδαλο της Ζήμενς και η θύελλα των αντιδράσεων που ξέσπασε αμέσως μετά την ανακοίνωση του.
Το ενδεχόμενο της προσφυγής σε πρόωρες εκλογές επαναφέρει στο επίκεντρο του δημόσιου διαλόγου, το ζήτημα της σταθερότητας των πολιτικών κανόνων στη χώρα αλλά και του μέτρου της ευθύνης του πολιτικού κόσμου στη σημερινή συγκυρία.
Η νέα χρονιά βρίσκει την Ελλάδα στην κρισιμότερη καμπή της μεταπολεμικής της ιστορίας. Με την πλάτη κυριολεκτικά στον τοίχο επιχειρείται η μετάβαση από έναιδιότυπο ολιγοπωλιακό μοντέλο, στηριγμένο σε κρατικοδίαιτες δομές, σε εκείνο της ανοιχτής οικονομίας των επιλογών.
Η συζήτηση του προϋπολογισμού του κράτους, πέραν όλων των άλλων, ανέδειξε σε όλο της το εύρος το μέγεθος της κρίσης που αντιμετωπίζει η χώρα. Πολιτικές ιδεοληψίες, καιροσκοπικές προσεγγίσεις και κοντόφθαλμοι μικροκομματικοί υπολογισμοί οδήγησαν διαχρονικά, σε μοντέλα ανάπτυξης καταδικασμένα εξ αρχής.
Όσο είναι βέβαιο, ότι η έννοια της συναίνεσης ακούγεται εύηχα στα αυτιά των πολιτών, άλλο τόσο είναι βέβαιο ότι δυστυχώς παραμένει κενό γράμμα σε επίπεδο εφαρμοσμένης πολιτικής. Και είναι λογικό αφού τα κόμματα παγκοσμίως, στην προσπάθεια τους να κατακτήσουν την κυβερνητική εξουσία, προσπαθούν να εκφράσουν πειστικότερα την κοινωνία και επιλέγουν τακτικές που εκτιμούν ότιμπορούν να αποτελέσουν διακριτές εναλλακτικές επιλογές για τους πολίτες.
Το τρομοκρατικό φαινόμενο στην Ελλάδα, προσφέρεται αναμφίβολα για ανάλυση σε πολλά και διαφορετικά επίπεδα. Κοινωνιολογικά, όσον αφορά τις προϋποθέσεις που ευνοούν την ανάπτυξη του. Πολιτικά, για τη διερεύνηση της ιδεολογικής του προέλευσης και καταγωγής. Ιστορικά, για της επιπτώσεις που επέφερε στο πολιτικό σύστημα και την εξέλιξη του στη χώρα.
Το αποτέλεσμα των πρόσφατων αυτοδιοικητικών εκλογών , οι ανακατατάξεις που έχουν σημειωθεί το τελευταίο διάστημα στο κομματικό τοπίο και οι ραγδαίες εξελίξεις στην οικονομία αναζωπυρώνουν το ενδιαφέρον για την καταγραφή των μετακινήσεων του εκλογικού σώματος και τη διερεύνηση των προθέσεων των εκλογέων για το επόμενο διάστημα.
Αν υπάρχει ένα χαρακτηριστικό που κυριαρχεί σταθερά στην πολιτική ζωή της χώρας τις τελευταίες δεκαετίες, είναι τα λεκτικά στερεότυπα και τα τσιτάτα. Έχουμε αυτή την καταπληκτική ικανότητα. Να φορτίζουμε πολιτικά λέξεις και εκφράσεις, οι οποίες στη συνέχεια χρησιμοποιούνται κατά το δοκούν ,προκειμένου να αποδείξουν αξιωματικά τις απόψεις των μεν , η να απαξιώσουν με την ίδια λογική, τις απόψεις των δε.
