Σήμερα , όπως κάθε μέρα άλλωστε, ανέβηκα με το σκύλο μου -τον Μάρκο, στο Λυκαβηττό. Δεν θα ασχοληθώ τώρα με την κατάσταση του λόφου, αυτό είναι άλλο θέμα, θα αναφερθώ κάποια άλλη στιγμή. Αυτό, όμως που θα αντικρίσει όποιος ανεβεί ,είναι δεκάδες ανθρώπων, κάθε ηλικίας , με καφέ και αναψυκτικά στο χέρι, να κάθονται όπου […]
Δεν έχω καταλάβει ακριβώς το λόγο, αλλά σχεδόν κάθε Υπουργός που περνάει από το Υπ. Παιδείας , θεωρεί -τρόπον τινά, υποχρέωση του (!) να κάνει αλλαγές στον τρόπο εισαγωγής των μαθητών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.Με εκείνα και με τα άλλα, αφού ισοπεδώσαμε διαχρονικά τα πάντα (ΑΕΙ, ΤΕΙ ,ΙΕΚ κλπ) και τα βάλαμε όλα στον ίδιο κουβά […]
Είναι σαφές και επιβεβαιώθηκε για μία ακόμη φορά στην χθεσινή σύνοδο, ότι η κάθε χώρα-μέλος της ΕΕ , έχει την δική της στρατηγική για την Τουρκία. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, ως οντότητα, δεν είχε και δεν έχει απολύτως καμία! Η Ευρώπη, παρά τα βήματα που έχουν γίνει, απέχει δυστυχώς πολύ από την πολιτική της ολοκλήρωση. Τα […]
Αυτές τις ημέρες, είμαι στο Ιρακινό Κουρδιστάν. Παρά το γεγονός ότι λίγα χιλιόμετρα από εδώ- περίπου 150, διεξάγεται ανοιχτός πόλεμος, στο Ερμπίλ ( πρωτεύουσα της ημιαυτόνομης περιοχής του Ιράκ) η ζωή κυλάει κανονικά.
Ο Ανάπτυξης «δεν διάβασε» το μνημόνιο, η πρώην όμως «δεν πρόλαβε», ο Υγείας απειλεί με «μακελειό», ο Δικαιοσύνης θέλει αντικατάσταση των εισαγγελέων που δείχνουν Παπανδρέου, ο Εκπρόσωπος τους καταψηφίζει στη Βουλή, όπου όμως όλοι ψήφισαν συντεχνιακά…
Οι εξελίξεις στην υπόθεση του Βατοπεδίου, η εκκρεμότητα της διερεύνησης της υπόθεσης των ομολόγων, το πόρισμα της εξεταστικής επιτροπής για το σκάνδαλο της Ζήμενς και η θύελλα των αντιδράσεων που ξέσπασε αμέσως μετά την ανακοίνωση του.
Το ενδεχόμενο της προσφυγής σε πρόωρες εκλογές επαναφέρει στο επίκεντρο του δημόσιου διαλόγου, το ζήτημα της σταθερότητας των πολιτικών κανόνων στη χώρα αλλά και του μέτρου της ευθύνης του πολιτικού κόσμου στη σημερινή συγκυρία.
Η νέα χρονιά βρίσκει την Ελλάδα στην κρισιμότερη καμπή της μεταπολεμικής της ιστορίας. Με την πλάτη κυριολεκτικά στον τοίχο επιχειρείται η μετάβαση από έναιδιότυπο ολιγοπωλιακό μοντέλο, στηριγμένο σε κρατικοδίαιτες δομές, σε εκείνο της ανοιχτής οικονομίας των επιλογών.
Η συζήτηση του προϋπολογισμού του κράτους, πέραν όλων των άλλων, ανέδειξε σε όλο της το εύρος το μέγεθος της κρίσης που αντιμετωπίζει η χώρα. Πολιτικές ιδεοληψίες, καιροσκοπικές προσεγγίσεις και κοντόφθαλμοι μικροκομματικοί υπολογισμοί οδήγησαν διαχρονικά, σε μοντέλα ανάπτυξης καταδικασμένα εξ αρχής.
Όσο είναι βέβαιο, ότι η έννοια της συναίνεσης ακούγεται εύηχα στα αυτιά των πολιτών, άλλο τόσο είναι βέβαιο ότι δυστυχώς παραμένει κενό γράμμα σε επίπεδο εφαρμοσμένης πολιτικής. Και είναι λογικό αφού τα κόμματα παγκοσμίως, στην προσπάθεια τους να κατακτήσουν την κυβερνητική εξουσία, προσπαθούν να εκφράσουν πειστικότερα την κοινωνία και επιλέγουν τακτικές που εκτιμούν ότιμπορούν να αποτελέσουν διακριτές εναλλακτικές επιλογές για τους πολίτες.
